‘É frio,’ zei Frederico vandaag. Het is koud. Drank is fresco/fresca, het weer is frio. Ik heb zelden zo’n kou geleden als in Portugal. In 1988 zat ik met vriend Willem van begin november tot half december in Sines. Ik had een kamer aan de achterzijde. Ook in de november en december is de zonkracht in Portugal nog voldoende om met je hemdsmouwen buiten te zitten, dus ik had het overdag lekker warm. Willem lag in in zijn kamer in zijn jas op bed te klappertanden. Ik herinner me dat ik op 9 december aan het strand lag, met damesbezoek uit Nederland in bikini.

Goed voorbereid in 2017 met dikke trui en donzen slaapzak

Lees verder →

Er waaien wolken door de straat. Sines ligt op een rotspunt die de zee in steekt, ik dacht dat het laaghangende bewolking was. Maar het is de rook van twee kastanjekarretjes. In januari was ik met mijn jongste zoon in Lissabon en we kochten een portie gepofte kastanjes. Het ziet er gezellig uit, het ruikt gezellig en het smaakt eigenlijk nergens naar. De speciale wijn voor São Martinho vast wel.

Lees verder →

Wisselbloem. Vlinders zijn er gek op. Struiken zaten er vol mee. De bloemen hebben drie verschillende kleuren. De bladeren stinken als je ze kneust, volgens Wikipedia. Ik vond ze lekker ruiken.

Deze plantjes zie ik overal langs de strandmuur van Sines. Twee daarvan heb ik zelf ooit uitgezaaid hier (zoals ik bezig ben heel Wittevrouwen vol zonnebloemen te zetten). Dit jaar heb ik stokrozenzaad meegebracht. Vier verschillende kleuren. De kleur van de stokroos zegt iets over de grond waarin hij het beste groeit, dus er moeten altijd een paar planten zijn die het gaan redden.

Lees verder →