Het is een necropolis, een dodenstad. Ja, er zijn verdwaalde graven, maar kerkhof Prazeres bestaat voornamelijk uit imposante bouwwerken. Hier word je niet begraven, maar bijgezet. Prazeres betekent letterlijk ‘pleziertjes’. Het is geen zwarte humor, het kerkhof is vernoemd naar het gehucht Prazeres, dat de slachtoffers van een cholera-epidemie mocht ontvangen. Straat na straat huisjes met opgestapelde kisten. Leuk om gezien te hebben en dat was het wel.

Terwijl mijn bezoek aan de Feira das ladras, de vlooienmarkt ook al zo’n tegenvaller was. Souvenirs, souvenirs, souvenirs en verder heel veel meuk waar de verkoper absurde prijzen voor vroeg. En sokken. Gelukkig ging het regenen zodat ik een excuus had weg te gaan,

In 1988 kwam ik met vriend Willem aan op station Santa Apolónia. Nadat we onze bagage hadden afgegeven liepen we de Alfama in, omhoog in dit straatje, rechts op de foto hieronder. Geen souvenirwinkeltjes, geen restaurants met Engels menu, maar kleine industrie en handwerkslui. Timmermannen, een drukkerijtje (met boekdrukpers), kruideniertjes. Geen idee waar we uitkwamen die dag, wat we gezien hebben, waar we gegeten hebben. Het is nu de route naar de vlooienmarkt en je moet uitkijken voor de zespersoons tuktuks.

Ook nog even het Pantheon (voltooid in 1966) bezocht met een cenotaaf (symbolisch graf) van Vasco da Gama, de Vincent van Gogh van Sines en met het ware graf van Amália Rodrigues. Omdat ik toch in de stemming was ging ik door naar Prazeres.

De beroemde tram 28 heeft Prazeres als eindhalte, dus dat betekent het eerste stuk opgepropt tussen de medetoeristen staan. Prazeres ligt in de wijk Campo Ourique. Daar zou ik best kunnen wonen, ware het niet dat de vliegtuigen daar laag overkomen. Het nieuwe vliegveld is er nog steeds niet, dus dat kan nog wel enkele decennia duren.

Het hoogtepunt van al deze protserigheid is het familiegraf van de hertog van Palmela. Je moet het gezien te hebben om de omvang van het bouwsel tot je te kunnen laten doordringen, deze kruising tussen een piramide en een tempel. Uitwassen van het katholiek geloof zijn een schone zaak en schenken de mensheid veel vermaak.

Het bizarste graf zag ik trouwens in Barcelona in 2015:

Want zo wil je herinnerd worden, met een fles bier in je hand.