In 2002 was Leefbaar Nederland in opkomst. Ik schreef deze column voor Metro toen Pim Fortuyn nog lijsttrekker was en de Lijst Pim Fortuyn (LPF) niet bestond. De toestroom van BN’ers in de politiek die we nu zien was hetzelfde.
‘…Nu het Ministerie van Onderwijs weg is uit Zoetermeer kunnen we beter spreken van Zoeterminder!’
‘Dank u voor deze interruptie meneer Westbroek, die deed niet ter zake. Dan geef ik het woord terug aan uw partijgenoot Henk Wijngaard.’
‘Mevrouw de voorzitter. Leefbaar Nederland stemt niet in met een vredesmissie in Baskenland zonder garantie dat jonge chauffeurs op de trucks rijden…’
‘Meneer Westbroek, ga zitten! Als u nog één keer Met de vlam in de pijp gaat zingen schort ik de vergadering op. Gaat u door meneer Wijngaard.’
‘Mevrouw de voorzitter, wij willen graag de garantie van de minister-president dat de afspraken worden nagekomen.’
‘Het woord is aan de minister-president. Meneer Bassie?’
‘Hallo vriendjes en vriendinnetjes, fijn dat jullie er zijn. Ik vrees dat ik daarop geen antwoord kan geven. De verantwoording ligt bij de minister van defensie.’
‘Minister Pino?’
‘Sien? Sien? Wat is er?’
‘Mevrouw de voorzitter is de juiste aanspreektitel, minister Pino. Nee, nu niet gaan huilen.’ Lees verder